තාත්තගෙ පොල් සම්බෝල පාඩම…!!

ඔන්න බලාගන්නව… සම්බෝලෙ ගලේ හැම තැනම ගෑවෙන්නෙ නැතුව අඹරන්නෙ මෙන්න මෙහෙමයි…

තාත්ත මෙහෙම කියල මං අඹරල තිබුණු ලුණු, මිරිස්, උම්බලකඩ, රතුලූණු තලිය උඩට පොල් ටික දාල ලතාවට අඹරන්ඩ ගත්ත.

අත් ගලේ සීමාවෙං එහාට නොයන්ඩයි සම්බෝලෙ අඹරන්ඩ ඕනෙ.. අත් ගල වටේටම පොල් තවරගන්ඩත් බෑ… එකම පැත්තෙන් තමා ඇඹරෙන්ඩ ඕනෙ…

මෙහෙම කිය කියා තාත්ත අත් ගල ඇඹරුං ගල දිගේ ඉස්සරහට පස්සට කරන හැටි මං බලන් හිටිය…

අත ටිකක් තද කරල ඇඹරුවෙ නැත්තං  පොල් හීං වෙන්නෙ නෑ… අනික සම්බෝලෙ හොඳට ඇඹරිලා මිශ්‍ර වුණාම තමයි රසේ වැඩි…

තාත්ත අත්ගලේ සීමාවෙං එහාට ගිය අඩක් රතුපාට පොල් නැවතත් මැද්දට කළා… තුන් හතර පාරක් අඹරන තාත්ත අත්ගලේ සීමාවෙන් පිට යන පොල් නැවත මැද්දට අරගත්ත…

ඔහොම යනකොට  එක වටයක් ඉවර වුණා…

මිරිස් ගල උඩ අත්ගලට පිටිපස්සෙන් තිබුණ පොල් සේරම ඇඹරිලා ඉස්සරහ පැත්තට එකතු වුනා..

තාත්ත අත් ගලේ අඹරපු පැත්ත පිහදාල ඉදිරියෙන් තියල සම්බෝල සේරම නැවත මිරිස් ගලේ පහලට එකතු කළේ දෙවනි වටේ අඹරන්ඩයි..

පොල් සම්බෝලෙ රහ මතු වෙන්ඩ නං තුං පාරක් වත් ඇඹරෙන්ඩ ඕනෙ…

වැඩි කතා බහක් නැතුව තුන් වටයක් අඹරපු තාත්ත සම්බෝලෙ මගෙ අතේ තිබුණ මැටි කෝප්පෙට දැම්මෙ බොහොම සීරුවෙන්… ඉස්සෙල්ලාම අත් ගලේ ඇලිල තිබුණ සම්බෝල බොහොම සීරුවට අරන් මිරිස් ගලට දැම්ම… ඒක පැත්තකින් තියල මිරිස් ගල උඩ තිබුණු සම්බෝල එක්කාසු කළා… මැටි කෝප්පෙට දැම්ම..

මේං මේ ටික තමා රහම  හරිය… ඒටික සීරුවෙං එක්කාසු කරගත්තෙ නැත්තං වැඩක් නෑ…

තාත්ත මහපටැගිලි තුඩින් මිරිස් ගලේ ඇලිල තිබුණු සම්බෝල ටික සීරුවට සූරල අරන් දාන ගමන්…..!!

හොඳට මතක තියාගන්ඩ… මිරිස් ගලේ තියද්දි කවමදාවත් සම්බෝලවලට දෙහි දාන්නෙ නෑ…

ඇයි කියල ඒ වෙනකොට තේරෙන හන්ද මං මොනවත් නොඅහ ඔලුව වැනුව….

ඉස්සර තාත්තගෙ අම්මයි තාත්තයි ඒ කියන්නෙ අපේ ආච්චිඅම්මයි අත්තයි දෙන්න කඩයක් කළා නෙ.. කඩයක් කිව්වට ඒකෙ ඇති දේකුත් නෑ නැති දේකුත් නෑ ලු… හෝටලේකුත් තේ කඩේකුක් සිල්ලර බඩු හා ආච්චි අම්ම මහන පුංචි ඇඳුම් විකුණන කෑල්ලකුත් තිබුණ ඒ කඩේ අපි ඉපදෙන කාලෙ වෙද්දි නං වහල දාලයි තිබුණෙ…

ආච්චි අම්ම හැමදාම උදේට ඉඳි ආප්ප තම්බල කඩේ තියනවලු… ඉතිං තාත්තයි නැන්දල දෙන්නයි ආච්චි අම්මට උදව් පදව් කරන්ඩ ඇතිනෙ… ඒ හන්ද එයාල හැමෝටම හොඳ හැටි කුස්සියෙ වැඩපල පුලුවං වෙලා… තමයි එයාල තුන් දෙනාගෙම මං දැක්ක විශේෂය තමයි තුන් දෙනාම කෑම හදන්ඩ හරි උනන්දුයි… කම්මැලි නෑ…. ඒ විතරක් නෙවෙයි කෑම එක්ක  අත්හදාබැලීම් කරන්ඩත් උනන්දුයි…

මං හිතන්නෙ මට පිහිටන්ඩ ඇත්තෙත් එයාලගෙ ගතියක් තමා!!

අවුරුදු අහයක් දොලහක් වෙන කාලෙ ඉඳලම අම්ම මට උදේ හතර හමාරට ඇහැරවනව.. පාසල් ගැරුවරියක් වෙච්ච ඇගේ උයන පිහන වැඩ වලට මගෙන් එහෙමට ලොකු උදව්වක් නැති වුණත් ශීතකරණයේ තියෙන දේවල් අම්ම ලඟට ගෙනල්ල දෙන්ඩ…. ලිපේ තියෙන හොදි එලවලු හැඳි ගාන්ඩ… මැල්ලුම්වලට පොල් ගාල දෙන්ඩ ඈ මට කියනව… මුලදි උදේ නැගිටින එක වදයක් වගේ දැණුනත් පස්සෙ මම ඒකට හුරු වුණා… ඊට පස්සෙ අම්ම නැගිටල ගියාට පස්සෙ අම්ම කතා නොකලත් මම නැගිටිනව..

දන්නවනෙ ඉතිං අලුත බැඳපු හන්ද මේ දවස්වල හැමෝගෙම ප්‍රශ්නෙ කොහොමද අපි දෙන්න වැඩපල කරගන්නෙ කියල නෙ…. එතනිනුත් ගෑණු කට්ටිය මගෙන් වැඩිපුරම අහන්නෙ මෙන්න මේවගෙ ප්‍රශ්න

දැන් උදේ කීයටද ඔයා නැගිටින්නෙ??

හතරයි හතලිස් පහට….

ඈ……?? අම්මෝ… නිදාගන්නෙ කීයටද??

දහයට එකොලහට…

හැමදාම ඉතිං ඔහොම උදේ නැගිටල උයනවද???

ඔවු… කම්මැලිම හිතුනොත් ඇරෙන්ඩ හැමදාම උයනව…

මං දන්නෙ නෑ කසාද බැඳල ළමයි ඉන්න අම්මලත් මගෙන් මෙහෙම අහන්නෙ ඇයි කියල….සමහර විට උයන එක එයාලට ලොකූ වැඩක් විදියට තේරෙනවද දන්නෙ නෑ…. මට නං ඉතිං ඒක විනෝදයක් නෙ… මහන්සි වෙලා ගෙදර ආව වෙලාවට මටත් උයන්ඩ කම්මැලි හිතෙන වෙලාවල් තියෙනව… ඒ වුණාට ඉතිං එහෙමයි කියල උයන්නෙ නැතුව ඉන්නෙත් නෑ… කලාතුරකින් දවසක මිසක්…

ඔන්න එතකොට තමයි හිතෙන්නෙ මම අකමැත්තෙන් වුණත් අම්ම මට පුරුදු කළේ කොයි තරම් හොඳ පුරුද්දක්ද කියල!!!

අදට වුණත් මට පාන්දර නැගිටිනව කියන එක ඒක අද දවසෙ මගෙ වැඩපල කරගන්ඩ කොයි තරම් මට පහසුවක් වෙලාද කියන එක ඔයාලට අමුතුවෙන් කියන්ඩ ඒනෙ නෑනෙ

ඉතිං මං අම්මට පුංචි පුංචි දේවල් කරල දුන්න මිසක් තාත්ත වගේ උයන පිහන වැඩවල බර දේවල් අම්ම දුන්නෙ නෑ…

වැඩිම වුණොත් උදේට උයල යන වලං ටික ලිඳ ලඟට ගිහින් හෝදනව ඇරෙන්ඩ….

ඒකාලෙ දර ලිපේ උයන අපේ වලංවල දැලි අතේ ගාගන්නෙ නැතුව ඉඳුල් බින්දුවක් නැතුව හෝදන්ඩ, පොල්කටු හැඳි ගලවල හෝදල නැවත හයි කරන්ඩ, ඔන්න ඔය වගේ වැඩ විතරයි…

සාමාන්‍යයෙන් නිශ්ශබ්දව තමන්ගෙ වැඩේ කරන අම්ම ඇහුවොත් දෙයක් කියනව මිසක් වැඩි විස්තර නෑ….

තාත්ත එහෙම නෙවෙයි… එයා කුස්සියට පැනල උයන දවසට පොල් ගෑමෙ, ලූණු සුද්ද කිරිල්ලෙ ඉඳල හොද්ද ලිපේ තියෙන තැනට එකකල්ම වැඩ තියෙනව…. එයා ඒ වැඩ ගන්නෙ ඒවගෙ තියෙන වැදගත්කම, ඒව කරන්ඩ ඕනෙ විදිය ගැන හොඳට පැහැදිලි කරනව…

අන්න ඒක තමයි වෙනස…

ඊයෙ මං පළමුවෙනි වතාවට තනියම ඉඳිආප්ප හැදුව…මීට කලිං තාත්තට උදව් වෙලා තියෙනව මිසක් තනියම සේරම දේවල් කරගන්ඩ වෙලා නෑ නෙ…

දැං ඉතිං පෙම්බරයයි මමයිඉන්න ගෙදර අපි දෙන්න උඩු යටිකුරු කළත් කවුද බලන්ඩ එන්නෙ…. අපි දෙන්නගෙ රාජ්ජෙ නෙ!!

ඉතිං ඉඳි ආප්ප කන්ඩ කිරි හොද්දක් හදල පොල් සම්බෝලයක් හදන්ඩ ගත්තම තාත්තව මතක් වුණා…

ඔයා දන්නවද මට උයන්ඩ කියල දුන්නෙ තාත්ත කියල??

මං සම්බෝලෙ අඹරන ගමන් අපේ පෙම්බරයගෙං ඇහුව…

පෙම්බරය මගෙ දිහා බැලුවෙ ප්‍රශ්නාර්ථ ලකුණක් මූ‍ණෙ රන්දගෙන…

මං හෙමින් හෙමින්  සම්බෝලෙ අඹරන ගමන්ම කතාව පටන් ගත්ත

හරියට තාත්ත මට සම්බෝල අඹරන්ඩ කියල දුන්න වගේම

සිරිතක් විදියට අපේ ගෙදර ඉඳිආප්ප, වටලප්පං, වගේ දේවල් හදන්නෙ තාත්ත..

හොද්දක් ඒදගන්ඩ, (ඒ කියන්නෙ ගානට පහේ දාල අරගන්ඩ), සම්බෝල අඹරන්ඩ, මම ඉගෙන ගත්තෙ තාත්තගෙං…

ඒ විතරක් නෙවෙයි අපි එකතු වෙලා මහ තඩි යකඩ තැටියක් කපල කෑල්ලක් හදාගෙන ගෝදම්බ රොටී පරාට එහෙමත් හදන්ඩ පටංගත්ත….

ආ මල්ලි කිව්ව තමයි දවසක ගෙදර හදමු පරාට කියල…

පෙම්බරයට මතක තිබුණ අපේ මල්ලි කියපු කතාවක්!!

හ්ම්!! අවසක හදමු!!

මම තමයි රොටීවලට පිටි අනන්නෙ.. රොටී හදන්ඩ තව තහඩු කෑල්ලක් ගහපු ලී තැටියක් තිබුණ…

මම ඒක උඩට ගානට පිටි දාල ලුණු දාල  පිටි කන්දක් හදනව… ඔට පස්සෙ ඒක මැද්දෙ වලක් හදල ඒකට වතුර පුරවගන්නව…

මැද්දෙ ඉඳල ටිකෙන් ටික අනල ලොකු ගුලියක් හදාගෙන ඒක පුංචි පුංචි ගුලිවලට කඩල තැටියක අහුරල පැය බාගයක් විතර තියනව…

එතකොට රොටී හදන්නෙ තාත්ත.. එයා තමයි ඒක ලස්සනට ලේන්සුව වගේ හදන්ඩ දන්නෙ… මල්ලි ඉන්නෙ ලිප ලඟ.. එයා තමයි රොටී පුච්චන්නෙ….

 බිත්තර රොටියක් දාන්ඩ හොඳ ලේන්සු වගේ රොටී කලින් බලන් ඉඳල බිත්තරේ කඩල දාන්ඩ මට එන්ඩ කියන්නෙත් එයා….

මං විස්තර කියන ගමන්ම පොල් සම්බෝලෙ වැඩ ඉවර කළා!!!

සම්බෝලෙට දෙහි දාල මිරිස් ගලයි අත් ගලයි හෝදල කියල  පෙම්බරයට කතා කළා උදේට කෑම කන්ඩ…

දෙන්නත් එක්කල සේරම දේවල් අපේ කෑම මේසෙට අරන්ගිහින් උදේ කෑම පටන් ගත්ත..

ඉඳි ආප්පයි , පදමට රත් කරපු කිරි හොදියි, හරි ගාණට ලුණු දෙහි වැටිච්ච ලූණු , උම්බලකඩ කෑලි හැපෙන පොල් සම්බෝලයි, කහ මදේ අලුපාට නොවී කහ පාටට හිටින්ඩ තම්බපු බිත්තරේකුයි තිබුණනං තව වෙන මොනවද ඕනෙ!! නැද්ද???

හා හා… ඔය දුරු රටවල ඉන්න කාලෙකිං ඉඳිආප්පයක් ඇහැට දැක්කෙ නැති කට්ටිය හෙම ඉන්නව නං  මට බනින්නෙ නැතුව  ඔය කට දෙපැත්තෙං බේරෙන කෙළ පිහගන්ඩලා!!!!

ලංකාවට ආව වෙලාවක හදල දෙන්නංකො ඇති වෙනකල් කන්ඩ!!

ඔයාලගෙ රස නහර අවුස්සන්ඩ අද පින්තූරෙ හොයාගත්තෙ මෙන්න මෙතනින් riceandcurry.wordpress.com